Het Amerikaanse Lockheed ontwikkelt in het geheim een supersonisch gevechtsvliegtuig, de F-104G Starfighter. Bij dit toestel is snelheid belangrijker dan wendbaarheid. In 1954 maakt de F-104G Starfighter zijn eerste vlucht en vestigt daarna diverse hoogte- en snelheidsrecords. Maar het heeft ook de twijfelachtige eer de onveiligste staaljager te zijn.

De F-104G wordt door diverse luchtmachten aangeschaft. De Koninklijke Luchtmacht heeft vanaf 1962 in totaal 138 Starfighters in dienst. Daarvan zijn 120 toestellen als jachtbommenwerper, onderscheppingsjager of fotoverkenner uitgevoerd. De overige 18 doen dienst als tweepersoons trainer. Nederlandse starfighters zijn nooit voor gevechtsdoeleinden ingezet. Wel vliegen op 11 juni 1977 zes starfighters van de Koninklijke Luchtmacht zeer laag en, vanwege het indrukwekkende geluid met ontstoken naverbranders, over het Drentse De Punt, om een einde te maken aan de Molukse treinkaping.

In Europa worden onder andere door Fokker, Aviolanda en Philips onderdelen voor de Starfighters gemaakt. Bij Fokker Nederland worden de Starfighters geassembleerd. In 1984 wordt de F-104G Starfighter in Nederland vervangen door de F-16.