Als opvolger van de succesvolle DH.4 ontwerpt Geoffrey de Havilland in 1916 bij Airco een tweedekker, de DH.9, die vervolgens tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt ingezet als bommenwerper. Het was helaas geen succesvol vliegtuig, al zijn in totaal maar liefst ruim 4.000 exemplaren gebouwd. Na de oorlog worden diverse bommenwerpers verbouwd voor gebruik in de burgerluchtvaart. Voor en achter de piloot ontstaat ruimte voor twee passagiers en post en de type aanduiding wordt aangepast in DH.9B. De passagiers zitten in een open cabine en krijgen daarom voor vertrek dikke leren jassen, vliegkappen, handschoenen en vliegersbrillen uitgereikt.

Een van de maatschappijen die met de DH.9 gaat vliegen is het Engelse Aircraft Transport and Travel (AT&T). Vanaf mei 1920 voert AT&T vluchten uit voor de KLM tussen Londen en Amsterdam. Eind 1920 koopt de KLM zelf DH.9’s waarmee vanaf 1921 in ruim 2 uur naar Londen wordt gevlogen. De eerste twee DH.9’s van de KLM krijgen de registraties H-NABP en H-NABO, later in 1921 volgen de H-NABE en H-NABF. De DH.9’s zijn in dienst van 1921 tot en met 1924 en maken in deze periode een totaal van 450 vlieguren.